જુનાગઢની સરકારી શાળાના ધોરણ-૬ થી ૮ ના બાળકો ગીર અભયારણ્યની મુલાકાતે શાળા પ્રવાસ અંતર્ગત જઈ રહ્યાં છે. તમામ વિદ્યાર્થીઓ ખુબ જ ઉત્સાહિત છે. બસ બરોબર સવારે ૬ વાગે ઉપડવાની હોવાથી બાળકો થોડા વહેલાં શાળાએ પહોંચ્યાં. વિદ્યાર્થીઓ શાળાના દરવાજે બસની રાહ જોઈ રહ્યાં છે. કેટલાકના વાલીઓ પણ તેમની સાથે છે. શિક્ષકો પણ આવી ગયા છે. બસ આવી કે તરત પ્રતિક, કાવ્યા, સલીમ પોતાનીપસંદગીની સીટ ઝડપી લેવા માટે દોડ્યાં. પ્રતિક અને સલીમ ડ્રાઈવરની બાજુમાં બેઠા. એકાદ કલાક બાદ બસ જયારે હાઈવે પર દોડતી હતી ત્યારે સલીમે જોયું કે બસના ડ્રાઈવર સોહનભાઈ ઝોકાં ખાતા હતા. સલીમે સોહનભાઈને પૂછ્યું,“તમે થાકી ગયા છો?’’ ડ્રાઈવર સોહનભાઈએ જવાબ આપ્યો,“ના...ના...એવું કંઈ નથી.’’ તેમણે સહેજ હસીને ગીયર બદલ્યો. સલીમ ફરી પ્રતિક, કાવ્યા અને જીગર સાથે વાતોમાં ગૂંથાઈ ગયો. કેટલાંક બાળકો અંતાક્ષરી રમતાં હતાં. કેટલાંક બાળકો બારીમાંથી કુદરતી દ્રશ્યો નિહાળી રહ્યાં હતાં. અચાનક કાવ્યાએ જોયું કે સામેથી એક મહાકાય ટ્રક આવી ચડ્યો છે. તેણીએ મોટેથી ચીસ પાડી,“સોહનકાકા ધ્યાન રાખો, સામેથી એક ટ્રક તેજ ગતિમાં આવી રહ્યો છે.’’ બાકીના બાળકો પણ ચમકી ગયાં. સોહન ડ્રાઈવર જે અડધી ઊંઘમાં હતા તે ઝબકીને જાગી ગયા. તેમણે પોતાની જાતને સંભાળી લીધી અને બસને સલામત રીતે તારવી લીધી. સલીમે શિક્ષકને વિનંતી કરી કે કોઈ સલામત સ્થળે ડ્રાઈવરને બસ ઉભી રાખવાનું કહે. તેણે શિક્ષકને જણાવ્યું કે ડ્રાઈવરને ઠીક લાગતું નથી કાં તો તે બીમાર છે અથવા તો ખુબ જ થાકી ગયેલ છે.
