Ing kraton Majapahit ana sawijining nom-noman kang asale saka medura dadi prajurit, arane Jaka Thole. Dheweke kawentar amarga kasektene. Nalika Lawang kraton ucul saka kusene, Jaka Thole kanthi kasektene bisa mbenerke sanajan Lawang iku abot banget. Mula saka iku dheweke di tresnani banget dening sang Raja lan kerep diparingi bebungah awujud apa wae.

Kaanan kang mangkono iku ndadekake ana prajurit liyane kang meri marang Jaka Thole. Prajurit iku gawe rekadaya mitnah Jaka Thole ana ing ngarsane sang Raja.
“ Nuwun sewu sinuwun, sowan kula ing ngriki badhe matur bab kawontenanipun Jaka Thole.”
“ Ana apa ta ?” pamundhute sang Raja rada bingung.
“ Sajatosipun Jaka Thole punika prajurit ingkang mboten setya dhumateng paduka, ananging manawi wonten ngarsa padhuka ethok-ethok ngetingalake kasetyanipun”, ature prajurit kang sowan iku.

Sang Raja midhanget atur kaya ngana iku katon manthuk-manthuk lan katone ana sing di penggalih. Panjenengane banjur ngendika kanthi wicaksana,” dak tampa aturmu iku, nanging kowe saiki enggal
makarya maneh, isih akeh pagawean kang kudu dirampungake!”
“ Matur nuwun sinuwun”’ wangsulane prajurit iku kanthi ati kang marem banget, amarga rumangsa yen sang Raja percaya marang ature iku.

Sapungkure prajurit mau, sang Raja banjur menggalih lan nimbang-nimbang atur mau. Wekasane sang Raja kepingin mbuktekake kahanan kang sabenere. “ Aku kepingin Jaka Thole dadi bojone putriku kang nandhang wuta iku, yen dheweke nampik iku ateges apa kang diaturake prajurit mau bener, nanging yen dheweke gelem, iku ateges dheweke pancen setya marang aku lan apa kang di kandakake prajurit iku nyata luput,” ngendikane sang Raja marang awake dhewe.

Sang Raja banjur nimbali Jaka Thole lan dangu,” Jaka Thole apa kowe gelem dadi bojone Dewi Ratnadi?” . Kula purun sinuwun.” Wangsulane Jaka Thole mantep

Crita Jaka Thole iku kalebu jenise crita ….