AB-Turkiye anlaşması dördüncü yılını doldurmak üzereyken ve sözümona “mülteci krizi”nden beş yıl sonra bugün yine güvenlik odaklı göç politikalarının sebep olduğu şiddetle karşı karşıyayız. Geçtiğimiz Perşembe (27.02.2020) Türkiye tarafından Avrupa’ya geçmek isteyen göçmenlerin daha fazla tutulamayacağı açıklandı. Bunun üzerine binlerce kişi Türkiye-Yunanistan sınırına doğru harekete geçti. Bu açıklama çatışmaların şiddetlenmesiyle günbegün daha fazla sivilin öldürüldüğü, hastane ve temel altyapıların pervasızca hedef alındığı İdlib bölgesinde 33 Türk askerinin hayatını kaybetmesi üzerine yapıldı. Türkiye hükümeti Suriye ile sınırını kapalı tutmaya devam ederken kendi topraklarındaki göçmenleri Avrupa’nın kapılarına, belirsizliğe doğru iteklemekte bir mahzur görmüyor.  

Binlerce Suriyeli, Afgan, Pakistanlı ve çeşitli Afrika ülkelerinden göçmen ve sığınmacılar Edirne, Çanakkale ve İzmir gibi sınır bölgelerinde beklemekte; kimileri belediye otobüsleri ile sınıra getirilmiş, kimileri ise taksiyle ya da yürüyerek bölgeye ulaşıyorlar. Edirne’de Türkiye otoriteleri göçmenlerin sınır bölgesine geçmesine izin verirken habercileri durduruyor, Yunan polisi ise gaz ve ses-ışık bombaları ile geçişleri engellemeye çalışıyor. İki devletin sınırı arasındaki bölgeye geçmiş olan göçmenler yoğun yağmurun altında, herhangi bir gıdaya erişimi olmadan beklerken sınırların açılması için sloganlar atıyorlar. Kara sınırında bekleyen bazı kişilere ise tehlikeli hava koşullarına rağmen bizzat yetkililerce deniz yolu ile geçmeleri önerilmiş.  

Yunanistan’da da durum kötüye gitmekte. Yakın zamanda hükümet Yunan topraklarına ulaşan her yeni sığınmacının alıkonulmasını öngören daha sıkı ve zalimane bir yasa geçirdi. Geçtiğimiz günlerde Sakız ve Midilli adalarının sakinleri yeni alıkoyma merkezlerinin inşa edilmesine karşı yapılan protestolarda polisle çatıştı. Bu protestolar AB-Türkiye anlaşmasının doğurduğu sözde “mülteci krizinin” yükü altında hem ada halkının hem de sığınmacıların yaşam koşullarının kötüleşmesine karşı ortaya çıktı. Öte yandan yabancı düşmanlığı ve ırkçılık da kamusal söyleme etki etmeye devam ediyor. Son gelişmelerin üzerine, Yunan hükümeti komşu ülkenin emriyle tetiklenen “yasadışı göçmenlerin” istilası miti üzerinden nefret ve korku yaymakta.

İster Türkiye’de ister Yunanistan’da ya da başka bir yerde, her nerede ortaya çıkarlarsa çıksınlar ırkçılığa, yabancı düşmanlığına ve bunların normalleştirilmesine karşı durmalıyız. Göçmenlerin, sığınmacıların ve mültecilerin hayatlarının bir tehdit ya da pazarlık unsuru haline getirilmesine, devletlerin seçim kampanyalarında ya da Türkiye ile AB arasındaki ilişkide bir koz olarak kullanılmalarına derhal son verilmeli. Halihazırda yerinden edilmiş binlerce kişinin hayatını tekrar belirsizliğe sürükleyen güvenlik politikaları ve insanları sonsuz bir şiddet döngüsüne hapseden sınır politikaları ortadan kalkmalı. Biz barışta ve hareket halindeki her insanın temel hak ve özgürlüklerini talep etmekte ısrar ediyoruz.  
 
Sınırlar öldürüyor, sınırları açın!
Göçmen ve mültecilere karşı savaşa hayır!
Irkçılığa ve savaşa karşı ulusötesi dayanışma!
Sınırsız, sömürüsüz, sürgünsüz bir dünya!

Πέντε χρόνια μετά την υποτιθέμενη «προσφυγική κρίση» και σχεδόν τέσσερα μετά τη συμφωνία ΕE-Τουρκίας βρισκόμαστε για ακόμα μια φορά μάρτυρες της βίας που προκαλούν οι οι μεταναστευτικές πολιτικές που επικεντρώνουν στην ασφάλεια. Από την προηγούμενη Πέμπτη (27.02.2020), χιλιάδες άνθρωποι κινούνται προς τα σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα, μετά την ανακοίνωση ότι οι μετανάστες που θέλουν να φτάσουν στην Ευρώπη δεν θα εμποδίζονται πλέον στο τουρκικό έδαφος. Η ανακοίνωση αυτή των αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης ήρθε σε συνέχεια του θανάτου 33 Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή του Ιντλίμπ, όπου η κλιμάκωση των συγκρούσεων εκτινάσσει στα ύψη τον αριθμό των νεκρών αμάχων καθημερινά, την ώρα που πλήττονται ξεδιάντροπα βασικές υποδομές και υγειονομικές εγκαταστάσεις. Η τουρκική κυβέρνηση κρατάει κλειστά τα σύνορά της με την Συρία ενώ παράλληλα δε βλέπει τίποτα κακό στο να προωθεί χιλιάδες μετανάστες στην πόρτα τη Ευρώπης, σε μια κατάσταση [απόλυτης] αβεβαιότητας.

Μετανάστες και αιτούντες άσυλο από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και αρκετές Αφρικανικές χώρες καταφθάνουν στα συνοριακά περάσματα της Αδριανούπολης, του Τσανάκαλε και της Σμύρνης. Κάποιοι μεταφέρθηκαν εκεί με δημοτικά λεωφορεία, κάποιοι με ιδιωτικά ταξί ή περπατώντας. Στην περιοχή της Αδριανούπολης, τους έχει επιτραπεί από τις τουρκικές αρχές να προσεγγίσουν τη συνοριακή ζώνη, αλλά η ελληνική αστυνομία τους απέτρεψε από το να περάσουν με τη χρήση δακρυγόνων και κρότου-λάμψης. Την ίδια στιγμή, οι τουρκικές αρχές περιόρισαν την πρόσβαση σε δημοσιογράφους και ανταποκριτές. Όσοι είναι εγκλωβισμένοι στη νεκρή ζώνη μεταξύ των δύο κρατών κάτω από πυκνή βροχή και με ελάχιστες προμήθειες σε φαγητό, φωνάζουν για το άνοιγμα των συνόρων. Σε μερικές από αυτές που έφτασαν στα χερσαία σύνορα προτάθηκε από τις [τουρκικές] αρχές να περάσουν από τη θάλασσα παρά τις επικίνδυνες καιρικές συνθήκες [που επικρατούσαν].
 
Στην Ελλάδα, η κατάσταση χειροτερεύει επίσης. Η κυβέρνηση πέρασε πρόσφατα έναν νέο αυστηρότερο και ακόμα πιο απάνθρωπο νόμο για το άσυλο που προβλέπει κράτηση για όλους τους νέους αιτούντες ασύλου με την άφιξή τους στον ελλαδικό χώρο. Τις τελευταίες μέρες, οι τοπικές κοινωνίες στα νησιά της Χίου και της Λέσβου μάχονται με τα ΜΑΤ αντιτιθέμενοι στην εγκατάσταση των νέων κέντρων κράτησης. Υπό το βάρος της υποτιθέμενης «προσφυγικής κρίσης» και της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, [οι κάτοικοι] διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση της ζωής τους και των συνθηκών διαβίωσης όσων ζητούν άσυλο εκεί. Παρόλα’ αυτά, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός δε σταμάτησαν ποτέ να μολύνουν τον δημόσιο διάλογο. Σε αντίδραση στα τελευταία γεγονότα, αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης τροφοδοτούν το μίσος και τον φόβο διαδίδοντας το μύθο της εισβολής «λαθρομεταναστών» με εντολή της γείτονας χώρας.
 
Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η κανονικοποίηση τους πρέπει συναντούν αντίσταση όπου κι αν εμφανίζονται, είτε στην Τουρκία είτε στην Ελλάδα είτε όπου αλλού. Πρέπει να σταματήσει η εργαλειακή υποβάθμιση των μεταναστών, των αιτούντων ασύλου και των προσφύγων σε απειλή και διαπραγματευτικό χαρτί τόσο στις εγχώριες προεκλογικές καμπάνιες όσο και στις σχέσεις της τουρκικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να καταργηθούν οι πολιτικές ασφάλειας που ωθούν χιλιάδες ήδη εκτοπισμένων ανθρώπων σε κατάσταση απόλυτης αβεβαιότητας και τα συνοριακά καθεστώτα που προκαλούν ατέρμονους κύκλους βίας εναντίον τους. Απαιτούμε ειρήνη, βασικά δικαιώματα και ελευθερίες για κάθε άνθρωπο που μετακινείται.
Τα σύνορα σκοτώνουν! Ανοιχτά σύνορα!
Σταματήστε τον πόλεμο ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες!
Διεθνιστική αλληλεγγύη ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο!
Για έναν ελεύθερο κόσμο χωρίς σύνορα, εκμετάλλευση και εξορίες.

*** Моля, прибавете името на вашата група/организация и и-мейл за връзка под текста ***

Пет години след така наречената „бежанска криза“ и почти четири години след споразумението между ЕС и Турция, отново сме свидетели на насилие, причинено от насочените към сигурност миграционни политики.  От миналия четвъртък (27.02.2020 г.) хиляди хора се придвижват към границата между Турция и Гърция след съобщението, че мигрантите, които искат да стигнат до Европа, вече няма да бъдат спирани от турска страна. Съобщението от турското правителствo дойде след смъртта на 33 турски военнослужещи в района на Идлиб, където ескалация на конфликтите е довела до нарастващ брой цивилни жертви с всеки изминал ден, като са обстрелвани основни инфраструктурни съоръжения  и здравни заведения. Турското правителство държи границите си със Сирия затворени, докато в същото време не вижда никаква вреда в подтикването на хиляди мигранти към вратите на Европа, оставени в сивата зона.

Мигранти и търсещи убежище от Сирия, Афганистан, Пакистан и няколко африкански страни са достигнали до граничните райони на Одрин, Чанаккале и Измир; някои са докарани дотам с общински автобуси, други са пристигнали с частни таксита или пеша. В района на Одрин им бе разрешено от турските власти да преминат към граничната зона, но гръцките полицейски сили им попречиха да преминат с газ и звукови бомби. В същото време турските власти ограничиха достъпа на журналисти и репортери. Хората, заседнали в сивата зона между двете държави под силен дъжд и с оскъдни запаси от храна, викат за отваряне на границите. На някои от тези, които са достигнали сухопътната граница, им е казано от властите да преминат през морето въпреки опасните метеорологични условия.

В Гърция сценарият също се влошава. Наскоро правителството прие нов по-строг и още по-нечовешки закон относно предоставянето на убежище, който води до задържане при пристигането на гръцката територия за всички нови търсещи убежище. През изминалите дни местните общности на островите Хиос и Лесбос се сблъскаха с полицията, като се противопоставиха на създаването на нови места за задържане. Под тежестта на така наречената „бежанска криза“ след споразумението между ЕС и Турция те протестират срещу влошаването на собствените им условия на живот и на условията на живот на търсещите убежище там. Ксенофобията и расизмът обаче никога не са спирали да заразяват публичния дискурс. В отговор на последните събития гръцкото правителство подхранва омраза и страх, разпространявайки мита за нашествие от „нелегални“ по желание  на тяхната съседка.

Трябва да се противодейства срещу ксенофобията и расизма и тяхното нормализиране навсякъде, където се появяват, било то в Турция, Гърция и където и да е другаде. Превръщането в инструмент на живота на мигранти, търсещи убежище и бежанци, сведено до заплаха и до обменна монета при сключване на сделки, трябва да приключи както в националните избирателни кампании, така и в отношенията между турското правителство и ЕС. Политиките за сигурност, които тласкат хиляди вече разселени хора до сивата зона, и граничните режими, които причиняват безкрайния цикъл на насилие срещу тези хора, трябва да престанат. Това, което искаме, са мир, основни права и свободи на всеки придвижващ се човек.

Границите убиват, да се отварят границите!
Спрете войната срещу бежанци и мигранти!
Международна солидарност срещу расизма и войната!
За свободен свят без граници, експлоатация и изгнание.

*** Por favor agregue el nombre de su grupo / organización y email de contacto al final del texto ***

Cinco años después de la llamada "crisis de los refugiados" y casi cuatro años después del acuerdo entre la UE y Turquía, estamos presenciando una vez más la violencia causada por las políticas de migración centradas en la seguridad. Desde el jueves pasado (27.02.2020), miles de personas se han desplazado hacia la frontera entre Turquía y Grecia tras el anuncio de que los migrantes que desean llegar a Europa ya no serán detenidos en el lado turco. El anuncio de los funcionarios del gobierno turco se produjo después de la muerte de 33 soldados turcos en el área de Idlib, donde la escalada del conflicto ha visto aumentar rápidamente el número de muertos civiles cada día, con ataques descarados hacia infraestructuras básicas e instalaciones sanitarias. El gobierno turco mantiene cerradas sus fronteras con Siria sin importarle las consecuencias de empujar a miles de migrantes hacia las puertas de Europa, hacia un limbo.
 
Los migrantes y solicitantes de asilo de Siria, Afganistán, Pakistán y varios países africanos han estado llegando a las zonas fronterizas de Edirne, Çanakkale e Esmirna; algunos fueron conducidos allí por autobuses fletados por municipios, otros llegaron en taxis privados o caminando. En el área de Edirne, las autoridades turcas les permitieron avanzar a la zona fronteriza, pero las fuerzas policiales griegas les impidieron pasar con bombas de gas y de sonido. Al mismo tiempo, las autoridades turcas restringieron el acceso de periodistas y reporteros. Aquellos atrapados en la zona gris entre los dos estados, bajo fuertes lluvias y con escasos suministros de alimentos, han estado clamando por la apertura de las fronteras. Las autoridades les dijeron a algunos de los que llegaban a la frontera terrestre que cruzaran por mar a pesar de las peligrosas condiciones climáticas.
 
En Grecia, el escenario también está empeorando. Recientemente, el gobierno aprobó una nueva ley más estricta e inhumana que implica la detención al llegar al territorio griego para todos los nuevos solicitantes de asilo. En los últimos días, las comunidades locales en las islas de Chios y Lesbos se han enfrentado con la policía antidisturbios como protesta por el establecimiento de nuevos centros de detención. Bajo la carga de la llamada "crisis de los refugiados" tras el acuerdo entre la UE y Turquía, han estado protestando contra el deterioro de sus propias condiciones de vida y de las condiciones de vida de quienes buscan asilo allí. Sin embargo, la xenofobia y el racismo nunca han dejado de contaminar el discurso público. En reacción a los últimos acontecimientos, los funcionarios del gobierno griego han estado alimentando el odio y el miedo al difundir el mito de una invasión de "ilegales" a instancias de su país vecino.
 
La xenofobia, el racismo y su normalización deben ser contestados en todas partes, ya sea en Turquía, Grecia o en cualquier otro lugar. La instrumentalización de la vida de los migrantes, los solicitantes de asilo y los refugiados reducidos a una amenaza y moneda de cambio debe terminar, tanto en las campañas electorales nacionales como en las relaciones entre el gobierno turco y la UE. Las políticas de seguridad que empujan a miles de personas ya desplazadas a un limbo, y los regímenes fronterizos que causan el ciclo interminable de violencia contra ellos, deben cesar. Lo que exigimos es paz, derechos y libertades fundamentales para cada persona en movimiento.

Las fronteras están matando, ¡abre las fronteras!
¡Alto a la guerra contra refugiados y migrantes!
¡Solidaridad transnacional contra el racismo y la guerra!
Por un mundo libre sin fronteras, explotación y exilio.