Τρόποι ανάπτυξης παραγράφου(3)
1. Η προβολή σκηνών βίας από τα ΜΜΕ επιδρά καθοριστικά στην εύπλαστη παιδική ηλικία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια πολλές βίαιες πράξεις νεαρών μαθητών που έφτασαν στα όρια ακραίας εγκληματικής συμπεριφοράς. Είναι χαρακτηριστικό πως ειδικά στη Ν. Υόρκη νεαροί σχολικής ηλικίας δολοφόνησαν συμμαθητές τους στο χώρο του σχολείου. Επιβεβαιώνεται, επομένως, πως τα πρότυπα βίας βρίσκουν μιμητές ακόμη και στο σχολικό περιβάλλον. *
1 point
2. Το δοκίμιο είναι ένα ιδιότυπο γραμματειακό είδος που βρίσκεται ανάμεσα στα καθαρώς λογοτεχνικά κείμενα και στις σύντομες μελέτες. Αυτό σημαίνει ότι δεν ταυτίζεται μετά λογοτεχνικά κείμενα ούτε, βέβαια, με τις εμπεριστατωμένες μελέτες. Πραγματεύεται συνήθως ένα θέμα που το εξετάζει στις πιο βασικές του πλευρές, χωρίς όμως να το εξαντλεί, και κατά κανόνα είναι σύντομο στην έκταση του. Τέλος, δηλώνει περισσότερο και εκφράζει την υποκειμενική οπτική του δημιουργού με το θέμα που πραγματεύεται. *
1 point
3. Δυο είναι οι κύριες μορφές του μεσσιανισμού, ο κοινωνικός και ο δικτατορικός. Για να ευνοηθεί ο μεσσιανισμός απαιτεί μειωμένη δύναμη αναστάσεως της ορθής κρίσεως και όταν ο ψύχραιμος κοινωνικός ορθολογισμός υποχωρεί τείνει να καταλάβει, τις θέσεις που εκκενούνται, ο κοινωνικός μυστικισμός. Ο κοινωνικός μυστικισμός είναι κατάσταση συγγενική με τη μοιρολατρία υπό την έννοια μιας εκούσιας απαλλοτριώσεως της συλλογικής πολιτικής ευθύνης υπέρ του ενός. Στην περίπτωση του μυστικιστικού μεσσιανισμού το κοινωνικό σύνολο αυτοπαραδίδεται με τον δημοκρατικό οπλισμό του, ο οποίος ταχύτατα απορρίπτεται στα άχρηστα. Στην περίπτωση του δικτατορικού μεσσιανισμού το κοινωνικό σύνολο και οι θεσμοί του κατακτώνται με τη βία, άλλα πρακτική συνέχεια και στις δύο περιπτώσεις είναι ταυτόσημη. Η δημοκρατία αποπνίγεται και στη θέση της υποκαθιστάται η δικτατορία. *
1 point
4. Η παιδεία, με το ειδικό της βάρος στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, μπορεί να συντελέσει καθοριστικά στην καλλιέργεια πνεύματος ισοτιμίας. Μια φιλελεύθερη και ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να διαδραματίσει μείζονα ρόλο στην  αναθεώρηση ενός παγιωμένου συστήματος αξιών που υποβιβάζει την οντότητα του γυναικείου φύλου. Ο αλληλοσεβασμός, η αμοιβαία αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων μεταξύ των δύο φύλων αποτελούν στόχους του κοινωνικοποιητικού της ρόλου. *
1 point
5. Ο επαναστάτης διαφέρει ουσιαστικά από τον επαναστατημένο πολίτη. Ο επαναστάτης είναι ευαισθητοποιημένος αλλά και ενεργός πολίτης με υψηλή πολιτική συνειδητότητα. Επιδεικνύει έμπρακτο ενδιαφέρον και συμμετέχει αγωνιστικά, μέσα από συλλογικού χαρακτήρα δραστηριότητες, στην αντιμετώπιση των κοινωνικο-πολιτικών προβλημάτων με μακροπρόθεσμη στόχευση την ανατροπή του καθεστώτος. Αντίθετα, ο επαναστατημένος πολίτης αντιδρά στις αρνητικές πτυχές της πολιτικής πραγματικότητας, εκδηλώνει όμως μία συναισθηματική, φραστική διαμαρτυρία που εξαντλείται σ’ ένα θεωρητικό επίπεδο. Η παρορμητική αντίθεση και η ενδεχόμενη αγανάκτηση του συχνά δε συνοδεύονται από δημιουργική δράση και έμπρακτη αντίδραση. *
1 point
6. Ο εξετασιοκεντρικός χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος προκαλεί αρνητικές συνέπειες στην παιδαγωγική πτυχή του σχολείου. Αρχικά, προσανατολίζει μονόπλευρά τους μαθητές στην επίτευξη εξωτερικών στόχων όπως είναι, κυρίως, η εισαγωγή σε μια πανεπιστημιακή σχολή. Παράλληλα καλλιεργεί μια χρησιμοθηρική αντίληψη  για τη γνώση και την απορριπτική διάθεση για κλάδους σπουδών σημαντικών για την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους. Τέλος, αναπτύσσει τη βαθμοθηρική νοοτροπία και καθιστά ανταγωνιστικές τις σχέσεις μεταξύ των συμμαθητών. *
1 point
7. Ο οπαδός μιας αθλητικής ομάδας συμπεριφέρεται όπως ο φανατικός μιας ιδεολογίας. Ο οπαδός υπόκειται σε μια συλλογική ταύτιση με τη μαχόμενη ομάδα. Η αθλητική ομάδα ενώνει τους υποστηρικτές της, γίνεται ιδεολογία, απαιτεί προσήλωση, παρέχει σύμβολα, σημαίες και ύμνους. Έτσι, οι οπαδοί διακατέχονται από μαζική ψυχολογία και διάθεση άκριτης στράτευσης με στόχο τη νικηφόρα πορεία της ομάδας. Αντίστοιχα ο φανατικός υποστηρικτής μιας πολιτικής ιδεολογίας στρατεύεται ανεπιφύλακτα σε μια κοσμοθεωρία που πρεσβεύει ένα μοντέλο ιδανικής κοινωνίας. Υπερασπίζεται, λοιπόν, και προωθεί το ιδεολογικό του όραμα με οπαδική αφοσίωση και δυναμική συμμετοχή σε μαζικά κινήματα. Τον συνεπαίρνουν, γι’ αυτό, τα ιδεολογικά σύμβολα και η σύγκρουση του με το κατεστημένο με στόχο την τελική νίκη. *
1 point
8. Ενώ όμως η σχετική αφύπνιση των εθνών και του ανθρώπου ως προς τους οικολογικούς κινδύνους είναι μια νέα σημαντική παράμετρος, τα περιθώρια για κάποιου είδους αισιοδοξία παραμένουν αναιμικά. Ο λόγος είναι ότι ο πλανήτης έχει ήδη τραυματισθεί σοβαρά, και το κοινωνικό κόστος ή η δράση που απαιτούνται για μια αργή ανάκαμψη, υπερβαίνουν κατά πολύ τις παρούσες δυνατότητες κινήσεων. Διότι οι διεθνείς διαδικασίες είναι πολύπλοκες και χρονοβόρες, και η απαραίτητη εμπιστοσύνη δεν είναι πάντοτε δεδομένη. Συχνά, επίσης, είναι ανάγκη να θιγεί το συμφέρον ατόμων, ομάδων ή εταιριών για να βελτιωθούν τα πράγματα και τούτο, σε μια εποχή καταναλωτισμού που εκτρέφει αντίθετες αξίες, είναι συχνά αδιανόητο. Έτσι, μήτε η χρήση φυτοφαρμάκων έχει περιοριστεί, τα λύματα των ξενοδοχείων και των βιομηχανιών εξακολουθούν να μολύνουν τις θάλασσες και οι πλαστικές σακούλες, για τις οποίες μια απλή απαγόρευση θα ήταν αρκετή, κυριαρχούν άφθαρτες στα τοπία της Γης. Η αντιμετώπιση, άλλωστε, του υπερπληθυσμού, παρουσιάζει εγγενείς δυσκολίες. Είναι φανερό ότι απαιτείται προοδευτικός έλεγχος των γεννήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Τούτο όμως προσκρούει στις φοβερές κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των εθνών, σε θρησκευτικές προκαταλήψεις ή ακόμη και στην, αδυναμία ενός γενικά παραδεκτού τρόπου υλοποιήσεως του ελέγχου. *
1 point
9. Στη λειτουργική αυτή του συστήματος στον ώριμο καπιταλισμό εντάσσεται και το μεγάλης σημασίας γεγονός ότι η λεγόμενη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου έχει γίνει ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή του, μαστιγώνει το σύγχρονο άνθρωπο με τέτοιους ερεθισμούς και τέτοιες «ανάγκες», που υποτίθεται ότι γεμίζουν το κενό της ζωής του και καλύπτουν την έλλειψη ικανοποίησης από την όποια άλλη θετική δραστηριότητά του, που έχει καταντήσει να ορίζεται αρνητικά και υποβαθμιστικά. Αυτός είναι ο βασικός άξονας εξέλιξης που κάνει ευάλωτο το σύγχρονο άνθρωπο-ιδιαίτερα τον νέο- σε αγχωτικές αναζητήσεις δρόμων προς την «ηδονή» και την «ευτυχία», με αποκορύφωμα, φυσικά, τους τεχνητούς «παραδείσους» του ναρκωτικού. *
1 point
10. Όταν μιλάμε για «πνευματική ηγεσία» νομίζω ότι είναι απαραίτητος κάποιος διαχωρισμός: υπάρχει η «εξ’ επαγγέλματος», ας την πούμε, πνευματική ηγεσία, που αποτελείται από αξιωματούχους της εκκλησίας, κορυφαίους επιστήμονες, καθηγητές, συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες κτλ. Παράλληλα, όμως, έχουμε σήμερα και μια άλλη ηγεσία, που τη δημιούργησαν οι νέες μορφές έκφρασης και επικοινωνίας, όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, ο μουσικός δίσκος κτλ. Η πρώτη επιτελεί έργο μάλλον ρουτίνας, ασκεί περιορισμένη ή προδιαγραμμένη επίδραση και αναδείχνεται με μεθοδολογία σοβαρή και παραδοσιακή. Η δεύτερη, όμως, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «περιστασιακή», έχει απεριόριστες και απρόβλεπτες επιδράσεις, είναι δυναμική και άμεση, επηρεάζει αποφασιστικά τις ιδέες, τα αισθήματα, τα γούστα και τις αισθητικές αντιλήψεις, αλλά καταξιώνεται και καθιερώνεται με τις νομοτέλειες του καταναλωτικού χαρακτήρα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής. Κριτήριο δηλαδή δεν είναι πια η αξία, η σημασία ή η ποιότητα του οποιουδήποτε έργου τους, αλλά ο «ντόρος», που για κάποιο λόγο γίνεται γύρω από το όνομα τους ή γύρω από την προσφορά τους. *
1 point
Submit
Clear form
This form was created inside of Φιλολογικός Ιστότοπος. Report Abuse
Google Forms