(Akapit 1) Przełom 1989 r. całkowicie go zaskoczył. Teatr, który przez niemal pół wieku zastępował nieistniejące instytucje życia publicznego - był forum debaty politycznej i świątynią narodowej tożsamości - z dnia na dzień spadł do roli jednej z wielu rozrywek i kompletnie się pogubił. Zamiast zająć się wielką przemianą w głowach ludzi, starał się odnaleźć w rynkowej rzeczywistości. […]
(Akapit 2) Były wyjątki. Rok po pierwszych demokratycznych wyborach Mikołaj Grabowski wystawił w krakowskim Teatrze STU "Opis obyczajów" oparty na książce XVIII-wiecznego historyka, księdza Jędrzeja Kitowicza. […] Ostrzegał, że sarmacka mentalność powróciła do Polaków wraz z wolnością i znów grozi anarchią. Polskiego problemu z wolnością dotykał także "Ślub" Gombrowicza w Starym Teatrze. Jerzy Jarocki pokazywał upadek starego świata opartego na patriarchalnej władzy i lęk wobec nadchodzącej nowej rzeczywistości […]. Czy Polacy dojrzeli do wolności? Na jakich wartościach ma się opierać nowe społeczeństwo?

(Akapit 3) Kryzys teatru na przełomie lat 80. i 90. to był również skutek zapaści ekonomicznej. W ciągu pierwszych trzech sezonów III RP widownia zmniejszyła się o 40 procent. Jak to więc się stało, że teatr, któremu na początku lat 90. groziła marginalizacja, odzyskał wysoką pozycję w życiu publicznym?

(Akapit 4) Sprawiły to dwie fale nowych twórców. Pierwsza, nazwana przez krytyka Piotra Gruszczyńskiego grupą "młodszych, zdolniejszych", doszła do głosu w drugiej połowie lat 90. Należeli do niej m.in. Anna Augustynowicz, Zbigniew Brzoza, Piotr Cieplak, Grzegorz Jarzyna, Paweł Miśkiewicz, Krzysztof Warlikowski. Ich zasługą było wprowadzenie nowego języka teatralnego i określenie na nowo roli teatru w społeczeństwie.

(Akapit 5) Ta generacja sprywatyzowała emocje, zmieniając perspektywę ze zbiorowej na intymną. Ich przedstawienia przekraczały tabu religijne i obyczajowe. […] teatr pomagał odnaleźć się swoim widzom w nowej, skomplikowanej rzeczywistości.

(Akapit 6 W 2003 r. w prowincjonalnym Wałbrzychu mało znany reżyser Jan Klata wystawił "Rewizora" Gogola. […] W tej drugiej fali teatru - politycznego - dominujący głos zdobyli dramaturdzy Michał Walczak, Paweł Demirski, Paweł Sala, Przemysław Wojcieszek, którzy bez znieczulenia opisywali kryzys moralny, rozpad tradycyjnej rodziny, upadek autorytetu Kościoła, konsumpcjonizm, przemoc, alienację i nierówności - zjawiska, które nasiliły się na przełomie wieku. […]