DIDHAWUHI IBU GURU
Pinuju ngaso Ibu Guru Yayuk nimbali Martini. Martini didhawuhi njupukake buku kang kari ana ing meja guru. Ibu Yayuk ngendika, “Tini, mrenea sedhela!” Sing ditimbali age-age mara nyedhak, ngadheg jejeg, tangane tumata, ngapurancang, polatane sumeh, banjur matur, “Punapa Ibu?” Anggone matur Martini swarane lirih, nanging cetha, lagune luwes kepenak.
Ibu Yayuk mbacutake ngendikane, “Jupukna buku ing meja guru!” Sing didhawuhi enggal-enggal njupuk buku, nuli bali matur, “Punika, Ibu.” Matur mangkono iku karo ngaturake buku, awake rada mbungkuk. Dene buku kang diaturake kuwi sadurunge wis diwalik. Dadi, samamgsa Ibu Yayuk nampani, terus bisa maca tulisane, ora usah diwalik.
Ibu Yayuk nampa buku, mustakane manthuk sethithik, karo ngendika, “Ya, matur nuwun.” Martini matur, “Sami-sami.” Ibu Yayuk nuli minger tindak menyang kantor kepala sekolah. Martini rada mbungkuk maneh nguntabake tindake Bu Yayuk.
Sapa bae sing nyumurupi, krungu, lan ngalami kadadeyan ing dhuwur kasebut bisa seneng, marem, lan tentrem. Ibu Yayuk lan Martini uga melu seneng, marem, lan tentrem, bisa padha sesrawungan nganggo tata krama, lan uga wis kabukten manawa tata krama kuwi bisa gawe tentreming bebrayan. Bebrayan kang tanpa tata krama mesthi ora bisa tentrem.
Ngaturake majalah, koran, buka, lan layang diwalik luwih dhisik. Sing nampa banjur bisa maca, ora ndadak malik. Mangkono uga tuladha liyane. Ngaturake peso, pukul besi, cethok, pacul, lan barang-barang kang mawa garan, ditata luwih dhisik, sing nampa kepenak, terus bisa nyekel garane. Aja malah garane dicekel dhewe. Sing nampa banjur dadi rekasa nyekel pucuk peso, cethok, lan liya-liyane. Kang kabacut kari kuwi jeneng ora nganggo tata krama.
Coba saiki mangkene:
1. Njupukake buku, majalah, koran, lan barang-barang kang ana garane. Wenehna kancamu! Kancamu kuwi enthane Ibu Yayuk utawa Bapak Guru Paryana. Tindakna gegentenan.
2. Tirokna patrape Ibu Yayuk lan Martini ing dhuwur. Gegentenan sing dadi Ibu Yayuk lan sing dadi Martini.