વેનીસ ઈટલીની ઉત્તરમાં આવેલું એક અનોખું અને સુંદર નગર છે . તે એક જ ટાપુથી નહીં , પરંતુ એકસો સત્તર ટાપુઓથી બનેલું છે . પથ્થરથી બનેલા અને જૂના લગભગ ચારસો પુલ આના ટાપુઓને જોડે છે . પરંતુ આ નગરમાં કોઈ મોટરકાર અથવા બસો નથી . એ એટલા માટે કે વેનીસમાં સડકો જ નથી . દરેક વ્યક્તિ નાવડીથી એક સ્થળથી બીજા સ્થળે જાય છે . આ નાવડીઓ એકસો પચાસ નહેરો અથવા જળમાર્ગોમાં ચાલે છે . આનું પાણી ઈમારતોની દિવાલો અને પગથિયાંને સ્પર્શ કરે છે . વેનિસના લોકો કુશળ નાવિક ( ખલાસી ) હોય છે . તેમની પાસે ચપટા તળિયાવાળી લાંબી નાવડીઓ હોય છે . જેને “ ગોડોલા ' કહેવામાં આવે છે . પરંતુ આજકાલ તમે વેનિસમાં ઘણીબધી મોટરથી ચાલતી નાવડીઓ પણ જોઈ શકો છો .

એક વસ્તીમાં એક લોભી કૂતરો રહેતો હતો . એક વાર તેને માસનો એક ટુકડો મળ્યો , જેને તે મોમાં લઈને એવી જગ્યાની શોધ કરવા લાગ્યો જયાં તે માંસના ટુકડાને આરામથી ખાઈ શકે . એટલા માટે તે વસ્તીથી બહાર વહેતી નદીના કિનારે જઈ પહોંચ્યો . નદીનું પાણી સ્વચ્છ હતું અને ઝડપી વહી રહ્યું હતું . પાણીમાં જોતાં તેમાં તેણે પોતાનું પડછાયો ( પ્રતિબિંબ ) જોયું . તેને લાગ્યું કે પાણીની અંદર તેના જેવો જ બીજો કૂતરો મોંમાં માસનો ટુકડો  લઈ તેને જોઈ રહ્યો છે . તેને મનમાં બીજા ટૂકડાને પડાવી લેવાની વાત સૂઝી એટલા માટે તે ભોંકવા લાગ્યો . ભોંકવા માટે તેણે જેવું જ મોટું ખોલ્યું , માંસનો ટૂકડો નદીમાં પડી ગયો અને પાણીની સાથે વહી ગયો . તેની પાસે હવે પશ્ચાતાપ કરવા સીવાય બીજો કોઈ માર્ગ રહ્યો ન હતો .