ફકરો-1
બા વિશે વિચારતાં ઘણી બધી બાબતો મનમાં , આમ તો ઊમટી આવે છે . પણ એ સર્વમાં મોખરે મૂકી શકાય તેવી બાબત વાડાની . હા , અમારા વતનના ઘર પછવાડે ઘણો મોટો વાડો છે . બાને પ્રકૃતિ , ઝાડ - પાન અને ફળ - ફૂલમાં ભારે રસ ! બા માટે વાડો અમુક - તમુક ફૂટ જગા નથી . એ એના જીવનનું એક સ્વજન છે . જેટલો તેણે વાડાને પ્રેમ કર્યો છે , એટલો કદાચ અમોને નથી કર્યો . બાનું જીવન અને મુક્તિ - જે ગણો એ વાડો રહ્યો છે અને આ વાડો એટલે ? બન્ને તરફ , = વાડાની હદ પૂરી થાય ત્યાં સુધી થોર અને મહેંદીની વાડ . એની વચ્ચે જાતે તૈયાર કરેલો માંડવો . માંડવા ઉપર કારેલી - કંકોડીથી માંડીને અનેક શાકભાજીનાં વેલા ઉપરાંત નીચે મકાઈના - ભીંડાના ચાસ , રીંગણ - મરચાં , દાડમ , જામફળ , કોળું , સીતાફળ , પપૈયાં કહો કે એના હૃદય જેટલી સમૃદ્ધિ એ વાડામાં ! અને ફૂલો ? મોગરો , જાસૂદ , કાગડી , અમરીચમરી , ગુલાબ , કરેણ , સૌભાગ્યસુંદરી , પારિજાત . સુગંધનો દરિયો જોઈ લો ! વહેલી સવારે વાડની બન્ને બાજુ , થોરને અડીને ભાત ભાતનાં પુષ્પો બાલમંદિરનાં ભૂલકાં બનીને ઝૂમતાં હોય ! અને વાડામાં ઔષધીય છોડ પણ મળે જ . તુલસી , કરિયાતું , અરડૂસી , ખરસાડી જ્યારે માગો ત્યારે હાજર ! એક નાનું , મજાનું ઔષધાલય જોઈ લો જાણે ! મીઠો લીમડો અને લીંબુ પણ ખરાં જ . અને આ સિવાયનું બીજું તો ઘણું બધું ... બસ , બીજું કંઈ નહિ , એક વાડાને બોલવા દઈએ તોપણ આપણે પામી શકીએ બાના અતીત અને વર્તમાનના વૈભવને . સમયનાં પગલાંને તેણે આ વાડા વડે સ્મારકમાં ફેરવી નાંખ્યાં છે .