Iedereen wil een goed, lang en betekenisvol leven. Maar wat doen we als het einde van dat leven in zicht lijkt te komen? Kiezen we er dan voor om, met alle mogelijke ongemakken, zo lang mogelijk met medische ondersteuning door te leven? Of kiezen we juist voor een goed einde zonder lijden, ook als dit einde daardoor mogelijk sneller komt? Met andere woorden: kiezen we voor goed sterven, of voor medisch overleven? 

Op 6 juni gaan we bij Van Hier Naar [...] hierover met elkaar en met een ervaringsdeskundige, een historicus en een hospicearts in gesprek. We bespreken hoe de omgang met de dood historisch is veranderd, en hoe de rol van medici in de laatste fase van het leven steeds groter is geworden. En we gaan met elkaar in dialoog over relevante vragen op dit thema. Wanneer heeft het leven nog betekenis? In hoeverre is het levenseinde maakbaar? Wat zou de rol van de gezondheidszorg in het sterven moeten zijn? Waar liggen de juridische en morele grenzen voor de uitvoer van euthanasie, specifiek bij (vergevorderde) dementie? Kunnen we voldoende zélf beslissen over onze eigen dood? 

Tijdens de avond geven de volgende sprekers een korte presentatie. Na de pauze gaan we in kleinere groepen met elkaar in gesprek.  

• Frank Huisman
  Hoogleraar Geschiedenis der Geneeskunde en schrijver Frank Huisman - algemeen bekend als een creatieve, inspirerende en bevlogen docent - neemt ons mee in een historisch perspectief. Hoe gaan we om met de dood? Welke rol hebben medici bij het levenseinde? Hoe hebben medisch-technologische ontwikkelingen deze rol beïnvloed? 
  Verder lezen: Frank Huisman
  
• Toosje Valkenburg
  Huisarts-opleider, hospicearts, initiatiefnemer van Optimale Zorg-Dappere Dokters en de NTvG-serie 'Taboes en belangen' Toosje Valkenburg constateert dat we 'als de dood zijn voor de dood'. Toosje pleit voor een voortdurend gesprek over het levenseinde, immers "hoe mensen denken over hun levenseinde verandert voortdurend, tegelijk met hun lichamelijke conditie." "In gezonde staat wil niemand lijden en wil iedereen regie behouden. Hoe anders wordt het als een dodelijke ziekte je treft? Hoe verhoudt het lijden zich dan tot de wens tot leven? Wanneer is het dan genoeg? Maar ook: waarom zou je er zelf over willen beslissen?
  Verder lezen: Interview Correspondent | Taboes en Belangen | Column NTvG 
  
• Henk Blanken
  Schrijver en journalist Henk Blanken kreeg in 2011 de diagnose ziekte van Parkison. Behalve lichamelijke aftakeling wacht hem ook een hoger risico op dementie. Sindsdien schrijft hij veel over euthanasie bij dementie, onder andere het manifest 'Mijn dood is niet van mij'. Ondanks dat euthanasie bij vergevorderde dementie volgens de wet mogelijk is (koffie-euthanasie) blijken artsen in de praktijk verdeeld. Henk pleit voor 'het delegeren van het zelfbeschikkingsrecht' naar een gevolmachtigde naaste, zodat ook patiënten met dementie barmhartig en op het juiste moment kunnen sterven. 
  Verder lezen: TED Talk 'My Death Is Not My Own' | Essay De Groene Amsterdammer | Essay Volkskrant
  
  "Ieder jaar overlijden 10.000 mensen met dementie. Ongeveer de helft hiervan heeft een wilsverklaring, slechts 100 krijgen euthanasie omdat ze daar in een vroeg stadium om vragen."
  

Meer informatie over Van Hier Naar [...]? Kijk op onze website
Deze avond wordt georganiseerd in samenwerking met De Nieuwe Utrechtse School