อนึ่งแยบยลกลความสงครามศึก ย่อมเหลือลึกล้ำมหาชลาสินธุ์
     เร่งฝึกฝนกลการผลาญไพริน ให้รู้สิ้นรู้ให้มั่นกันนินทา
                                                                            (เพลงยาวถวายโอวาท, สุนทรภู่)

     หนึ่งบรรดาข้าไทที่ใจซื่อ จงนับถือถ่อมศักดิ์สมัครสมาน
     หนึ่งคนมนต์ขลังช่างชำนาญ แม้พบพานผูกไว้เป็นไมตรี
                                                                     (เพลงยาวถวายโอวาท, สุนทรภู่)

     อนึ่งไม่มีธุระอยู่เปล่าเปล่า        ไปเที่ยวขึ้นเรือนเขาน่าบัดสี
     เขาไม่ถามก็จงอย่าพาที เหมือนเภรีใครไม่ค่อนห่อนจะดัง
     อันคนโฉดชั่วช้าบ้าบุ่มบ่าม         ถามไม่ถามกล่าวถ้อยพล่อยพล่อยพลั่ง
     จนเจ้าเรือนรำคาญขี้คร้านฟัง ไม่หยุดยั้งพูดเพลินจนเกินการณ์
                                                                                                 (สุภาษิตสอนเด็ก)

     เสือผอมกวางวิ่งเข้า        โจมขวิด
    ไป่ว่าเสือมีฤทธิ์ เลิศล้ำ
     เล็บเสือดั่งคมกริช เสือซ่อน ไว้นา
     ครั้งปะปามล้มขว้ำ จึ่งรู้จักเสือ
(โคลงโลกนิติ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร)

          ถึงลำคลองช่องกว้างชื่อบางโสน  สะอื้นโอ้อ้างว้างมากลางหน
     โสนออกดอกระย้าริมสาชล  บ้างร่วงหล่นแลงามเมื่อยามโซ
     แต่ต้นเบาเขาไม่ใช่เช่นใจหญิง  เบาจริงจริงเจียวใจเหมือนไม้โสน
     เห็นตะโกโอ้แสนแค้นตะโก  ถึงแสนโซสิ้นคิดไม่ติดตาม
                                                                              (นิราศพระประธม, สุนทรภู่)

     แต่คนร้ายหลายลิ้นย่อมปลิ้นปลอก        เลี้ยงมันหลอกหลอนเล่นเหมือนเช่นผี
     อย่าพานพบคบค้าเป็นราคี     เหมือนพาลีหลายหน้าระอาอาย
                                                                                (เพลงยาวถวายโอวาท, สุนทรภู่)

          เมื่อพระมเหสีจะมีเหตุ ให้เขม่นนัยน์เนตรทั้งซ้ายขวา
      พระทอดถอนหฤทัยไปมา หวนรำลึกตรึกตราถึงเวียงวัง
(บทละครนอกเรื่องไชยเชษฐ์, พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)

          ฉันยินดีที่ขวัญเป็นบัณฑิต พาชีวิตถึงหลักแห่งศักดิ์ศรี
เป็นนักสู้สู่โลกอย่างโชคดี เพราะเธอมีปริญญาเป็นอาวุธ
โลกนอกรั้วสถาบันการศึกษา         กว้างเกินกว่ารู้ซึ้งถึงทุกจุด
แม้เรียนจบครบถ้วนกระบวนยุทธ ก็ใช่สุดเก่งกล้ากว่าทุกคน
อาวุธดีมีไว้ใช้ให้เหมาะ         อย่ารานเราะผู้ใดไปทุกหน
ถ้าแม้นใช้ผิดท่าเข้าตาจน จะฆ่าตนและฆ่าสถาบัน
สู้อมิตรอวิชชาจงกล้าสู้         สู้เพื่อชูชาติเชิดให้เฉิดฉัน
อย่าสู้เพื่อยกตนคนสำคัญ บัณฑิตนั้นก็ต้องยืนพื้นปฐพี
บัณฑิตดีมีศักดิ์เหมือนนักรบ         อาวุธครบคุ้มชาติคุ้มศาสน์ศรี
แต่บัณฑิตคนใดไร้ความดี อาวุธที่มอบไว้เหมือนให้โจร
                                                     (ดอกไม้ใกล้หมอน, นภาลัย สุวรรณธาดา)

     เชื่อกันว่านกแสกเป็นนกที่นำเอาโชคร้ายมาให้ บ้านเรือนไหนที่มีนกแสกบินผ่านบ้านนั้นจะโชคร้าย ทำให้คนเราตั้งข้อรังเกียจนกแสก หาทางฆ่า หาทางทำลาย แม้นกแสกจะเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง แต่เวลานี้ปริมาณนกแสกในธรรมชาติเหลืออยู่น้อยมาก เรากำลังจะเห็นมิตรเป็นศัตรู ซึ่งเราพบว่าความกลัวของคนนั้นสอดรับกับพฤติกรรมของนกแสก นั่นคือบ้านไหนที่สกปรกและมีหนูอาศัยอยู่มันจะบินไปเกาะตามซอกหลืบ เสาบ้าน คอยดักล่าหนูเป็นอาหาร โดยจะมาแบบเงียบ ๆ ไม่สังเกตก็จะไม่ค่อยเห็น หากไม่มีอะไรก็แล้วไป แต่เมื่อไรที่บ้านนั้นมีคนป่วยหรือตายก็จะโทษนกแสกทันที ไม่มีใครคิดว่าความตายนั้นอาจจะเกิดจากเชื้อโรคที่มากับหนูหรือเชื้อโรคอื่น ๆ ก็ได้ แต่ยังมีบางพื้นที่ในชนบทเห็นว่าการฆ่านกแสกเป็นเรื่องที่สามารถทำได้โดยไม่มีความผิดแต่อย่างใด ทั้ง ๆ ที่โดยธรรมชาติแล้วนกแสกเป็นนกที่น่าสงสารอย่างยิ่ง ไม่มีอำนาจและกำลังจะไปต่อสู้กับใครเลย

     ไม้ที่ขัดเรียบแล้ว เมื่อเอามือลูบคลำจะรู้สึกอ่อนโยนสบายมือ บ้านที่มีพื้นเป็นไม้ หรือไม้ทากาวลาดติดกับพื้นซีเมนต์ด้านล่างเดินสบายเท้ามากกว่า มีการหยุ่นหน่อย ๆ ตามน้ำหนักของการลงเท้า และบรรดาเก้าอี้ที่ทำด้วยไม้นั่งสบายกว่านั่งบนเก้าอี้ที่ทำด้วยปูนซีเมนต์ หรือม้านั่งที่ทำด้วยหินอ่อนมาก ในขนาดที่เท่า ๆ กันและน้ำหนักทัดเทียมกัน โต๊ะเก้าอี้ขาไม้แข็งแรงทนทานกว่าโต๊ะเก้าอี้ที่ขาทำด้วยโลหะ

     ชาวม้งในหมู่บ้านหนานฮวา มณฑลกุ้ยโจว ทำการเกษตร ปลูกข้าว ปลูกผักไว้กินเอง แต่ละบ้านยังใช้ครกไม้ตำข้าวหรือครกกระเดื่อง มีการถนอมอาหารด้วยการนำเนื้อหมูหมักเกลือแล้วแขวนไว้ในบ้าน อากาศที่หนาวเย็นตลอดปีช่วยให้เนื้อหมูไม่เน่าเสีย เก็บไว้กินได้นาน ๆ บางบ้านยังต้มเหล้ากินเองและเก็บไว้คอยต้อนรับผู้มาเยือน นอกจากนี้ยังมีเอกลักษณ์ของการต้อนรับแขกอันโดดเด่น คือ “เกาซานหลิวสุ่ย-เขาสูงน้ำไหล” รินเหล้าต่อจากกาหลายใบเหมือนเขาสูง (เกาซาน) ให้เป็นเหมือนน้ำไหล (หลิวสุ่ย) ลดลั่นลงมาพร้อมขับกล่อมบทเพลงประกอบการเป่า “หลูเซิน” (แคน) ในจังหวะสนุกสนาน

      คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต บางคนเป็นของขวัญ บางคนเป็นบทเรียน บางคนเป็นศัตรู บางคนเป็นมิตร       แต่ทั้งหมดล้วนเป็นครูที่สอนให้เรารู้ว่า “คนเป็นเช่นไร”

      ชีวิตไม่ใช่เกมกีฬา ไม่มีพักครึ่ง ไม่มีการขอเวลานอก และสิ่งสำคัญเปลี่ยนตัวผู้เล่นไม่ได้ ไม่มีใครเกิดมาล้มเหลวมีแต่ล้มเลิก

     เราจักต้องไม่หลงใหลภาพลวงตาใด ๆ ในการหยุดยั้งความพินาศใหญ่หลวงของสภาวะแวดล้อมโลก เราจำเป็นต้องอาศัยแรงผลักดันของความพยายามทางการเมือง การร่วมมือระหว่างประเทศและการเสียสละอย่างใหญ่หลวง เพราะขณะนี้มนุษยชาติได้เข้าสู่สงครามแล้ว

  (๑)  มาภูเก็ตถ้าไม่แวะรับประทานหมี่สะปำคุณยายเจียรถือว่ามาไม่ถึง / (๒) แท้จริงแล้วหมี่สะปำก็คือหมี่ฮกเกี้ยน สืบเนื่องมาจากคุณยายมีเชื้อสายจีนฮกเกี้ยน จึงมีฝีมือในการผัดหมี่ / (๓) จุดเด่นของหมี่สะปำคุณยายเจียรอยู่ที่ขั้นตอนการทำเส้นบะหมี่ที่เหลืองทองเหนียวนุ่มสดใหม่ทุกวันไม่ใส่สารกันบูด / (๔) นำไปผัดด้วยไฟแรง ๆ พร้อมใส่เครื่องปรุงต่าง ๆ โดยเฉพาะปลาหมึกตัวโต ๆ ผักกวางตุ้งสดกรอบเพิ่มความอร่อยด้วยน้ำซุปกลมกล่อม เป็นที่ติดอกติดใจของลูกค้า / (๕) ปัจจุบันร้านหมี่สะปำคุณยายเจียรมีอยู่ ๒ สาขา คือ สาขาแรกตั้งอยู่ที่บ้านสะปำ อำเภอเมือง อีกสาขาอยู่ติดกับโรงเรียนเชิงทะเลวิทยาคม อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต